Go to Noun Paradigms | Go to Adjective Paradigms | Go to Pronoun Paradigms
Go to Noun Paradigms | Go to Adjective Paradigms | Go to Pronoun Paradigms
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | |||
s. | 1 | ὁρῶ | ὁρῶ | (ὁρῷμι) | ὁρῴην | ἑώρων | |
2 | ὁρᾷς | ὁρᾷς | (ὁρῷς) | ὁρῴης | ὁρᾱ | ἑώρᾱς | |
3 | ὁρᾷ | ὁρᾷ | (ὁρῷ) | ὁρῴη | ὁράτω | ἑώρᾱ | |
d. | 2 | ὁρᾶτον | ὁρᾶτον | ὁρῷτον | (ὁρῴητον) | ὁρᾶτον | ἑωρᾶτον |
3 | ὁρᾶτον | ὁρᾶτον | ὁρῴτην | (ὁρῳήτην) | ὁράτων | ἑωράτην | |
pl. | 1 | ὁρῶμεν | ὁρῶμεν | ὁρῷμεν | (ὁρῴημεν) | ἑωρῶμεν | |
2 | ὁρᾶτε | ὁρᾶτε | ὁρῷτε | (ὁρῴμεν) | ὁρᾶτε | ἑωρᾶτε | |
3 | ὁρῶσῐ(ν) | ὁρῶσῐ(ν) | ὁρῷεν | (ὁρῴημεν) | ὁρώντων | ἑώρων | |
infinitive | ὁρᾶν | |
participle | ὁρῶν, ὁρῶσᾰ, ὁρῶν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | χρῶ | χρῶ | χρῴην | ἔχρων | |
2 | χρῇς | χρῇς | χρῴης | χρῆ | ἔχρης | |
3 | χρῇ | χρῇ | χρῴη | χρήτω | ἔχρη | |
d. | 2 | χρῆτον | χρῆτον | χρῷτον | χρῆτον | ἐχρῆτον |
3 | χρῆτον | χρῆτον | χρῴτην | χρήτων | ἐχρήτην | |
pl. | 1 | χρῶμεν | χρῶμεν | χρῷμεν | ἐχρῶμεν | |
2 | χρῆτε | χρῆτε | χρῷτε | χρῆτε | ἐχρῆτε | |
3 | χρῶσῐ(ν) | χρῶσῐ(ν) | χρῷεν | χρώντων | ἔχρων | |
infinitive | χρῆν | |
participle | χρῶν, χρῶσᾰ, χρῶν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | ὁρῶμαι | ὁρῶμαι | ὁρῴμην | ἑωρώμην | |
2 | ὁρᾷ | ὁρᾷ | ὁρῷο | ὁρῶ | ἑωρῶ | |
3 | ὁρᾶται | ὁρᾶται | ὁρῷτο | ὁράσθω | ἑωρᾶτο | |
d. | 2 | ὁρᾶσθον | ὁρᾶσθον | ὁρῷσθον | ὁρᾶσθον | ἑωρᾶσθον |
3 | ὁρᾶσθον | ὁρᾶσθον | ὁρῴσθην | ὁράσθων | ἑωράσθην | |
pl. | 1 | ὁρώμεθα | ὁρώμεθα | ὁρῴμεθα | ἑωρώμεθα | |
2 | ὁρᾶσθε | ὁρᾶσθε | ὁρῷσθε | ὁρᾶσθε | ἑωρᾶσθε | |
3 | ὁρῶνται | ὁρῶνται | ὁρῷντο | ὁράσθων | ἑωρῶντο | |
infinitive | ὁρᾶσθαι | |
participle | ὁρώμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | χρῶμαι | χρῶμαι | χρῴμην | ἐχρώμην | |
2 | χρῇ | χρῇ | χρῷο | χρῶ | ἐχρῶ | |
3 | χρῆται | χρῆται | χρῷτο | χρήσθω | ἐχρῆτο | |
d. | 2 | χρῆσθον | χρῆσθον | χρῷσθον | χρῆσθον | ἐχρῆσθον |
3 | χρῆσθον | χρῆσθον | χρῴσθην | χρήσθων | ἐχρήσθην | |
pl. | 1 | χρώμεθα | χρώμεθα | χρῴμεθα | ἐχρώμεθα | |
2 | χρῆσθε | χρῆσθε | χρῷσθε | χρῆσθε | ἐχρῆσθε | |
3 | χρῶνται | χρῶνται | χρῷντο | χρήσθων | ἐχρῶντο | |
infinitive | χρῆσθαι | |
participle | χρώμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | |||
s. | 1 | δηλῶ | δηλῶ | (δηλοῖμι) | δηλοίην | ἐδήλουν | |
2 | δηλοῖς | δηλοῖς | (δηλοῖς) | δηλοίης | δήλου | ἐδήλους | |
3 | δηλοῖ | δηλοῖ | (δηλοῖ) | δηλοίη | δηλούτω | ἐδήλου | |
d. | 2 | δηλοῦτον | δηλῶτον | δηλοῖτον | (δηλοίητον) | δηλοῦτον | ἐδηλοῦτον |
3 | δηλοῦτον | δηλῶτον | δηλοίτην | (δηλοιήτην) | δηλούτων | ἐδηλούτην | |
pl. | 1 | δηλοῦμεν | δηλῶμεν | δηλοῖμεν | (δηλοίημεν) | ἐδηλοῦμεν | |
2 | δηλοῦτε | δηλῶτε | δηλοῖτε | (δηλοίητε) | δηλοῦτε | ἐδηλοῦτε | |
3 | δηλοῦσῐ(ν) | δηλῶσῐ(ν) | δηλοῖεν | (δηλοίησαν) | δηλούντων | ἐδήλουν | |
infinitive | δηλοῦν | |
participle | δηλῶν, δηλοῦσᾰ, δηλοῦν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δηλοῦμαι | δηλῶμαι | δηλοίμην | ἐδηλούμην | |
2 | δηλοῖ | δηλοῖ | δηλοῖο | δηλοῦ | ἐδηλοῦ | |
3 | δηλοῦται | δηλῶται | δηλοῖτο | δηλούθω | ἐδηλοῦτο | |
d. | 2 | δηλοῦσθον | δηλῶσθον | δηλοῖσθον | δηλοῦσθον | ἐδηλοῦσθον |
3 | δηλοῦσθον | δηλῶσθον | δηλοίσθην | δηλούσθων | ἐδηλούσθην | |
pl. | 1 | δηλούμεθα | δηλώμεθα | δηλοίμεθα | ἐδηλούμεθα | |
2 | δηλοῦσθε | δηλῶσθε | δηλοῖσθε | δηλοῦσθε | ἐδηλοῦσθε | |
3 | δηλοῦται | δηλῶνται | δηλοῖντο | δηλούσθων | ἐδηλοῦντο | |
infinitive | δηλοῦσθαι | |
participle | δηλούμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | τίθημι | τιθῶ | τιθείην | ἐτίθην | |
2 | τίθης | τιθῇς | τιθείης | τίθει | ἐτίθεις | |
3 | τίθησι(ν) | τιθῇ | τιθείη | τιθέτω | ἐτίθει | |
d. | 2 | τίθετον | τιθῆτον | τιθεῖτον | τίθετον | ἐτίθετον |
3 | τίθετον | τιθῆτον | τιθείτην | τιθέτων | ἐτιθέτην | |
pl. | 1 | τίθεμεν | τιθῶμεν | τιθεῖμεν | ἐτίθεμεν | |
2 | τίθετε | τιθῆτε | τιθεῖτε | τίθετε | ἐτίθετε | |
3 | τιθέᾱσῐ(ν) | τιθῶσῐ(ν) | τιθεῖεν | τιθέντων | ἐτίθεσαν | |
infinitive | τιθέναι | |
participle | τιθείς, τιθεῖσᾰ, τιθέν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | τίθεμαι | τιθῶμαι | τιθείμην | ἐτιθέμην | |
2 | τίθεσαι | τιθῇ | τιθεῖο | τίθεσο | ἐτίθεσο | |
3 | τίθεται | τιθῆται | τιθεῖτο | τιθέσθω | ἐτίθετο | |
d. | 2 | τίθεσθον | τιθῆσθον | τιθεῖσθον | τίθεσθον | ἐτίθεσθον |
3 | τίθεσθον | τιθῆσθον | τιθείσθην | τιθέσθων | ἐτιθέσθην | |
pl. | 1 | τιθέμεθα | τιθώμεθα | τιθείμεθα | ἐτιθέμεθα | |
2 | τίθεσθε | τιθῆσθε | τιθεῖσθε | τίθεσθε | ἐτίθεσθε | |
3 | τίθενται | τιθῶνται | τιθεῖντο | τιθέσθων | ἐτίθεντο | |
infinitive | τίθεσθαι | |
participle | τιθέμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | ἔθηκα | θῶ | θείην | |
2 | ἔθηκας | θῇς | θείης | θές | |
3 | ἔθηκε(ν) | θῇ | θείη | θέτω | |
d. | 2 | ἔθετον | θῆτον | θεῖτον | θέτον |
3 | ἐθέτην | θῆτον | θείτην | θέτων | |
pl. | 1 | ἔθεμεν | θῶμεν | θείημεν or θεῖμεν | |
2 | ἔθετε | θῆτε | θείητε or θεῖτε | θέτε | |
3 | ἔθεσαν | θῶσῐ(ν) | θεῖεν | θέντων | |
inf. | θεῖναι | |
part. | θείς, θεῖσᾰ, θέν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | ἐθέμην | θῶμαι | θείμην | |
2 | ἔθου | θῇ | θεῖο | θοῦ | |
3 | ἔθετο | θῆται | θεῖτο | θέσθω | |
d. | 2 | ἔθεσθον | θῆσθον | θεῖσθον | θέσθον |
3 | ἐθέσθην | θῆσθον | θείσθην | θέσθων | |
pl. | 1 | ἐθέμεθα | θώμεθα | θείμεθα | |
2 | ἔθεσθε | θῆσθε | θεῖσθε | θέσθε | |
3 | ἔθεντο | θῶνται | θεῖντο | θέσθων | |
inf. | θέσθαι | |
part. | θέμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | ἵημι | ἱῶ | ἱείην | ἵην | |
2 | ἵης | ἱῇς | ἱείης | ἵει | ἵεις | |
3 | ἵησι(ν) | ἱῇ | ἱείη | ἱέτω | ἵει | |
d. | 2 | ἵετον | ἱῆτον | ἱεῖτον | ἵετον | ἵετον |
3 | ἵετον | ἱῆτον | ἱείτην | ἱέτων | ἱέτην | |
pl. | 1 | ἵεμεν | ἱῶμεν | ἱεῖμεν | ἵεμεν | |
2 | ἵετε | ἱῆτε | ἱεῖτε | ἵετε | ἵετε | |
3 | ἱᾱσῐ(ν) | ἱῶσῐ(ν) | ἱεῖεν | ἱέντων | ἵεσαν | |
infinitive | ἱέναι | |
participle | ἱείς, ἱεῖσᾰ, ἱέν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | ἵεμαι | ἱῶμαι | ἱείμην | ἱέμην | |
2 | ἵεσαι | ἱῇ | ἱεῖο | ἵεσο | ἵεσο | |
3 | ἵεται | ἱῆται | ἱεῖτο | ἱέσθω | ἵετο | |
d. | 2 | ἵεσθον | ἱῆσθον | ἱεῖσθον | ἵεσθον | ἵεσθον |
3 | ἵεσθον | ἱῆσθον | ἱείσθην | ἱέσθων | ἱέσθην | |
pl. | 1 | ἱέμεθα | ἱώμεθα | ἱείμεθα | ἱέμεθα | |
2 | ἵεσθε | ἱῆσθε | ἱεῖσθε | ἵεσθε | ἵεσθε | |
3 | ἵενται | ἱῶνται | ἱεῖντο | ἱέσθων | ἵεντο | |
infinitive | ἵεσθαι | |
participle | ἱέμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | (ἀφ)ῆκα | (ἀφ)ῶ | (ἀφ)είην | |
2 | (ἀφ)ῆκας | (ἀφ)ῇς | (ἀφ)είης | (ἀφ)ές | |
3 | (ἀφ)ῆκε(ν) | (ἀφ)ῇ | (ἀφ)είη | (ἀφ)έτω | |
d. | 2 | (ἀφ)εῖτον | (ἀφ)ῆτον | (ἀφ)εῖτον | (ἀφ)έτον |
3 | (ἀφ)είτην | (ἀφ)ῆτον | (ἀφ)είτην | (ἀφ)έτων | |
pl. | 1 | (ἀφ)εῖμεν | (ἀφ)ῶμεν | (ἀφ)εῖμεν | |
2 | (ἀφ)εῖτε | (ἀφ)ῆτε | (ἀφ)εῖτε or (ἀφ)είητε | (ἀφ)έτε | |
3 | (ἀφ)εῖσαν | (ἀφ)ῶσῐ(ν) | (ἀφ)εῖεν or (ἀφ)είησαν | (ἀφ)έντων | |
inf. | (ἀφ)εῖναι | |
part. | (ἀφ)είς, (ἀφ)εῖσᾰ, (ἀφ)έν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | (ἀφ)είμην | (ἀφ)ῶμαι | (ἀφ)είμην | |
2 | (ἀφ)εῖσο | (ἀφ)ῇ | (ἀφ)εῖο | (ἀφ)οῦ | |
3 | (ἀφ)εῖτο | (ἀφ)ῆται | (ἀφ)εῖτο | (ἀφ)έσθω | |
d. | 2 | (ἀφ)εῖσθον | (ἀφ)ῆσθον | (ἀφ)εῖσθον | (ἄφ)εσθον |
3 | (ἀφ)είσθην | (ἀφ)ῆσθον | (ἀφ)είσθην | (ἀφ)έσθων | |
pl. | 1 | (ἀφ)είμεθα | (ἀφ)ώμεθα | (ἀφ)είμεθα | |
2 | (ἀφ)εῖσθε | (ἀφ)ῆσθε | (ἀφ)εῖσθε | (ἄφ)εσθε | |
3 | (ἀφ)εῖντο | (ἀφ)ῶνται | (ἀφ)εῖντο | (ἀφ)έσθων | |
inf. | (ἀφ)έσθαι | |
part. | (ἀφ)έμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δίδωμι | διδῶ | διδοίην | ἐδίδουν | |
2 | δίδως | διδῷς | διδοίης | δίδου | ἐδίδους | |
3 | δίδωσι(ν) | διδῷ | διδοίη | διδότω | ἐδίδου | |
d. | 2 | δίδοτον | διδῶτον | διδοῖτον | δίδοτον | ἐδίδοτον |
3 | δίδοτον | διδῶτον | διδοίτην | διδότων | ἐδιδότην | |
pl. | 1 | δίδομεν | διδῶμεν | διδοῖμεν | ἐδίδομεν | |
2 | δίδοτε | διδῶτε | διδοῖτε | δίδοτε | ἐδίδοτε | |
3 | διδόᾱσῐ(ν) | διδῶσῐ(ν) | διδοῖεν | διδόντων | ἐδίδοσαν | |
infinitive | διδόναι | |
participle | διδούς, διδοῦσᾰ, διδόν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δίδομαι | διδῶμαι | διδοίμην | ἐδιδόμην | |
2 | δίδοσαι | διδῷ | διδοῖο | δίδοσο | ἐδίδοσο | |
3 | δίδοται | διδῶται | διδοῖτο | διδόσθω | ἐδίδοτο | |
d. | 2 | δίδοσθον | διδῶσθον | διδοῖσθον | δίδοσθον | ἐδίδοσθον |
3 | δίδοσθον | διδῶσθον | διδοίσθην | διδόσθων | ἐδιδόσθην | |
pl. | 1 | διδόμεθα | διδώμεθα | διδοίμεθα | ἐδιδόμεθα | |
2 | δίδοσθε | διδῶσθε | διδοῖσθε | δίδοσθε | ἐδίδοσθε | |
3 | δίδονται | διδῶνται | διδοῖντο | διδόσθων | ἐδίδοντο | |
infinitive | δίδοσθαι | |
participle | διδόμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | ἔδωκα | δῶ | δοίην | |
2 | ἔδωκας | δῷς | δοίης | δός | |
3 | ἔδωκε(ν) | δῷ | δοίη | δότω | |
d. | 2 | ἔδοτον | δῶτον | δοῖτον | δότον |
3 | ἐδότην | δῶτον | δοίτην | δότων | |
pl. | 1 | ἔδομεν | δῶμεν | δοίημεν or δοῖμεν | |
2 | ἔδοτε | δῶτε | δοίητε | δότε | |
3 | ἔδοσαν | δῶσῐ(ν) | δοῖεν or δοίησαν | δόντων | |
inf. | δοῦναι | |
part. | δούς, δοῦσᾰ, δόν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | ἐδόμην | δῶμαι | δοίμην | |
2 | ἔδου | δῷ | δοῖο | δοῦ | |
3 | ἔδοτο | δῶται | δοῖτο | δόσθω | |
d. | 2 | ἔδοσθον | δῶσθον | δοῖσθον | δόσθον |
3 | ἐδόσθην | δῶσθον | δοίσθην | δόσθων | |
pl. | 1 | ἐδόμεθα | δῶμεθα | δοίμεθα | |
2 | ἔδοσθε | δῶσθε | δοῖσθε | δόσθε | |
3 | ἔδοντο | δῶνται | δοῖντο | δόσθων | |
inf. | δόσθαι | |
part. | δόμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | ἵστημι | ἱστῶ | ἱσταίην | ἵστην [ῑ] | |
2 | ἵστης | ἱστῇς | ἱσταίης | ἵστη | ἵστης | |
3 | ἵστησι(ν) | ἱστῇ | ἱσταίη | ἱστάτω | ἵστη | |
d. | 2 | ἵστατον | ἱστῆτον | ἱσταῖτον | ἵστατον | ἵστατον |
3 | ἵστατον | ἱστῆτον | ἱσταίτην | ἱστάτων | ἱστάτην | |
pl. | 1 | ἵσταμεν | ἱστῶμεν | ἱσταῖμεν | ἵσταμεν | |
2 | ἵστατε | ἱστῆτε | ἱσταῖτε | ἵστατε | ἵστατε | |
3 | ἱστᾶσῐ(ν) | ἱστῶσῐ(ν) | ἱσταῖεν | ἱστάντων | ἵστασαν | |
infinitive | ἱστάναι | |
participle | ἱστάς, ἱστᾶσᾰ, ἱστάν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | ἵσταμαι | ἱστῶμαι | ἱσταίμην | ἱστάμην [ῑ] | |
2 | ἵστασαι | ἱστῇ | ἱσταῖο | ἵστασο | ἵστασο | |
3 | ἵσταται | ἱστῆται | ἱσταῖτο | ἱστάσθω | ἐτίθετο | |
d. | 2 | ἵστασθον | ἱστῆσθον | ἱσταῖσθον | ἵστασθον | ἵστασθον |
3 | ἵστασθον | ἱστῆσθον | ἱσταίσθην | ἱστάσθων | ἱστάσθην | |
pl. | 1 | ἱστάμεθα | ἱστώμεθα | ἱσταίμεθα | ἱστάμεθα | |
2 | ἵστασθε | ἱστῆσθε | ἱσταῖσθε | ἵστασθε | ἵστασθε | |
3 | ἵστανται | ἱστῶνται | ἱσταῖντο | ἱστάσθων | ἵσταντο | |
infinitive | ἵστασθαι | |
participle | ἱστάμενος, -η, -ον (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | ||
s. | 1 | ἔστην | στῶ | σταίην | |
2 | ἔστης | στῇς | σταίης | στῆθι | |
3 | ἔστη | στῇ | σταίη | στήτω | |
d. | 2 | ἔστητον | στῆτον | σταῖτον | στῆτον |
3 | ἐστήτην | στῆτον | σταίτην | στήτων | |
pl. | 1 | ἔστημεν | στῶμεν | σταίημεν | |
2 | ἔστητε | στῆτε | σταίητε | στῆτε | |
3 | ἔστησαν | στῶσῐ(ν) | σταῖεν | στάντων | |
inf. | στῆναι | |
part. | στάς, στᾶσᾰ, στάν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δύναμαι | δύνωμαι | δυναίμην | ἐδυνάμην | |
2 | δύνασαι or δύνᾳ or δύνῃ | δύνῃ | δύναιο | ἐδύνω | ||
2 | (ἐπίστασαι or ἐπίστᾳ) | (ἐπίστασο or ἐπίστω) | (ἠπίστω or ἠπίστασο) | |||
3 | δύναται | δύνηται | δύναιτο | ἐπιστάτω | ἐδύνατο | |
d. | 2 | δύνασθον | δύνησθον | δύναισθον | ἐπίστασθον | ἐδύνασθον |
3 | δύνασθον | δύνησθον | δυναίσθην | ἐπιστάσθων | ἐδυνάσθην | |
pl. | 1 | δυνάμεθα | δυνώμεθα | δυναίμεθα | ἐδυνάμεθα | |
2 | δύνασθε | δύνησθε | δύναισθε | ἐπίστασθε | ἐδύνασθε | |
3 | δύνανται | δύνωνται | δύναιντο | ἐπιστάσθων | ἐδύναντο | |
infinitive | δύνασθαι (ἐπίστασθαι) | |
participle | δυνάμενος, -η, -ον (ἐπιστάμενος, -η, -ον) (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δείκνῡμι | δεικνύω | δεικνύοιμι | ἐδείκνῡν | |
2 | δείκνῡς | δεικνύῃς | δεικνύοις | δείκνῡ | ἐδείκνῡς | |
3 | δείκνῡσι(ν) | δεικνύῃ | δεικνύοι | δεικνύτω | ἐδείκνῡ | |
d. | 2 | δείκνῠτον | δεικνύητον | δεικνύοιτον | δείκνῠτον | ἐδείκνῠτον |
3 | δείκνῠτον | δεικνύητον | δεικνῠοίτην | δεικνύτων | ἐδεικνύτην | |
pl. | 1 | δείκνῠμεν | δεικνύωμεν | δεικνύοιμεν | ἐδείκνῠμεν | |
2 | δείκνῠτε | δεικνύητε | δεικνύοιτε | δείκνῠτε | ἐδείκνῠτε | |
3 | δεικνύᾱσῐ(ν) | δεικνύωσῐ(ν) | δεικνύοιεν | δεικνύντων | ἐδείκνῠσαν | |
infinitive | δεικνύναι | |
participle | δεικνύς, δεικνῦσᾰ, δεικνύν (see declension) |
indicative | subjunctive | optative | imperative | imperfect indic. | ||
s. | 1 | δείκνῠμαι | δεικνύωμαι | δεικνῠοίμην | ἐδεικνύμην | |
2 | δείκνῠσαι | δεικνύῃ | δεικνύοιο | δείκνῠσο | ἐδείκνῠσο | |
3 | δείκνῠται | δεικνύηται | δεικνύοιτο | δεικνύσθω | ἐδείκνῠτο | |
d. | 2 | δείκνῠσθον | δεικνύησθον | δεικνύοισθον | δείκνῠσθον | ἐδείκνῠσθον |
3 | δείκνῠσθον | δεικνύησθον | δεικνῠοίσθην | δεικνύσθων | ἐδεικνύσθην | |
pl. | 1 | δεικνύμεθα | δεικνῠώμεθα | δεικνῠοίμεθα | ἐδεικνύμεθα | |
2 | δείκνῠσθε | δεικνύησθε | δεικνύοισθε | δείκνῠσθε | ἐδείκνῠσθε | |
3 | δείκνῠνται | δεικνύωνται | δεικνύοιντο | δεικνύσθων | ἐδείκνῠντο | |
infinitive | δείκῠσθαι | |
participle | δεικνύμενος, -η, -ον (see declension) |